Po kryzysie finansowym w 2008 roku, z powodu pogorszenia sytuacji ekonomicznej, nie udało się wygospodarować obszaru miejskich nieużytków na tereny zielone w sąsiedztwie stosunkowo nowej części miasta, jaką jest Salburua. W związku z tym dwie kobiety zamieszkujące tę dzielnicę podjęły działania zmierzające do utworzenia lokalnej grupy miłośników zieleni. Grupa rozważała różne możliwości w zakresie ogrodnictwa miejskiego, modeli organizacyjnych i wiodących celów, aż w końcu postanowiła założyć jadalny las. Budowanie jadalnego lasu wiąże się z naśladowaniem naturalnych procesów, aby las mógł się rozwijać i rozrastać w ekosystem, który wymaga coraz mniejszej pielęgnacji i nadzoru. Zamiast skupiać się na efektach projektu, czyli na plonach, grupa koncentruje się na samym procesie wspólnego tworzenia jadalnego lasu: uczeniu się o przyrodzie i ekologii, wspólnym budowaniu, aktywności fizycznej i spójności społecznej. Inaczej mówiąc – jak to ujął jeden z aktywnych członków – na tworzeniu społeczności.
Stowarzyszenie Jadalnego Lasu Basalburo napotyka na różne przeszkody. Początkowo grupa poświęciła wiele czasu i środków na nieustanne negocjowanie z władzami kwestii formalnych i wsparcia finansowego, a członkowie zmuszeni byli samodzielnie pokrywać większość kosztów. Po trzech latach pierwotny obszar przekształcono w tereny pod zabudowę mieszkaniową, co oznaczało, że prędzej czy później las we wczesnym stadium rozwoju zostanie wycięty. Grupa przeniosła swoją działalność na teren położony w strefie obrzeżnej objętych ochroną mokradeł Salburua, stanowiących rezerwat przyrody, obecnie pozostający pod stosunkowo dobrą ochroną, niezależnie od zmieniających się władz politycznych. Aktualnie grupa zdecydowała się na niewielką reorganizację i sformalizowanie swojej działalności, aby usprawnić współpracę z gminą i zapewnić środki finansowe na realizację działań. Las będzie miejscem prowadzenia ekologicznych zajęć edukacyjnych, budowania spójności społecznej w sąsiedztwie oraz zachęcania innych lokalnych organizacji i instytucji do angażowania się w zabiegi pielęgnacyjne. Co miesiąc w lesie organizowane są zajęcia, skierowane głównie do dzieci i młodzieży. Obecnie grupa otrzymuje roczne finansowanie z budżetu gminy.
Opracowane przez Western Norway Research Institute
