Opis: Park miejski będący elementem przemian – postprzemysłowego wybrzeża Long Island City – w 1925 roku wybudowano tu potężne suwnice służące do przeładunków towarów ze statków i barek na składy kolejowe.
Proces: rewitalizacja terenów poprzemysłowych, zachowanie dziedzictwa poprzemysłowego poprzez odnowę części historycznych obiektów inżynieryjnych (suwnic służących do przeładunku towarów, torów kolejowych).
Społeczność: projekt zagospodarowania wybrzeża przyczynił się do gentryfikacji i wyparcia lokalnej społeczności, powstały tu również liczne powierzchnie biurowe.
Zastosowane narzędzia NBS: dwieście lat temu przestrzeń ta zajmowana była przez mokradła – nowo zaprojektowany park miał na celu, odnowę przestrzeni postindustrialnej, oraz ochronę tego dynamicznie rozwijającego się obszaru przed skutkami podnoszenia się poziomu rzeki (potopieniami), huraganami oraz obudowę ekosystemów bagiennych. Jeden ze znajdujących się w tej przestrzeni parkowej placów trawiastych jest również elementem ochrony przeciwpowodziowej – stanowi bowiem suchy zbiornik retencyjny. Pomiędzy linią parku, a wielopiętrową zabudową mieszkaniową, wybudowano ciągi komunikacyjne, pomiędzy którymi zlokalizowano długie i wąskie bioswales. dzięki czemu zanieczyszczona woda deszczowa- spływająca ze ścieżek rowerowych, chodników i ulic – jest oczyszczana i swobodnie infiltruje do wnętrza ziemi.
Opracowane przez UW – badania (sierpień 2022 r. Nowy Jork)
