Vitoria-Gasteiz jest średniej wielkości miastem, które stanowi centrum administracyjne Kraju Basków położonego na północy Hiszpanii. Chociaż Vitoria nie jest miastem nadmorskim, jego klimat jest podmorski i stosunkowo wilgotny z opadami wynoszącymi ok. 750 milimetrów rocznie. Jednak wraz z postępującą zmianą klimatu można spodziewać się zarówno częstszych, jak i bardziej intensywnych ulewnych opadów i fal upałów, które będą stanowiły wyzwanie dla infrastruktury miejskiej oraz komfortu życia. Miasto ma długą tradycję angażowania się w kwestie klimatyczne i środowiskowe i zostało uhonorowane nagrodą Europejskiej Zielonej Stolicy w 2012 roku. W latach 80-tych miasto rozpoczęło realizację projektu „Zielony Pas”, mającego na celu podniesienie walorów środowiskowych i społecznych miejskiego otoczenia, które przez długi czas było zaniedbywane. Sporo wysiłku włożono w rekultywację przyrody i terenów podmokłych, w tworzenie parków i szlaków turystycznych oraz promowanie lokalnej różnorodności biologicznej. W te procesy zaangażowali się obywatele, lokalni zainteresowani, liczne organizacje i szkoły, tak jak na przykład, w podprojekt, którego celem było posadzenie drzewa dla każdego mieszkańca miasta.
W ramach kontynuacji projektu Zielony Pas, w 2014 roku miasto rozpoczęło wdrażanie Strategii Zielonej Infrastruktury Miejskiej. Do jej głównych celów należą zapewnienie łączności środowiskowej oraz wspieranie lokalnej bioróżnorodności, co skutkuje powstaniem zielonej sieci obejmującej całe miasto. Aby zapewnić wsparcie obywateli i poczucie własności wobec zielonej infrastruktury, miasto przyjęło pilotażowe podejście do projektu, którego celem jest wspólne opracowywanie i testowanie różnych rozwiązań na poziomie sąsiedzkim, zaczynając od dzielnicy Lakua. Największym sukcesem w ramach projektu okazało się stworzenie ogrodu o powierzchni 9000 m2 na pustym i zaniedbanym poprzednio terenie, który jest tworzony, organizowany i wykorzystywany przez lokalnych mieszkańców przy wsparciu władz miejskich. Miejski projekt zielonej infrastruktury doświadcza jednak pewnych trudności, ponieważ w mieście pojawiają się konkurencyjne potrzeby, które należy spełnić (takie jak na przykład stworzenie miejsc parkingowych, czy przyznanie priorytetu funduszom na inne cele). Poziom zaangażowania obywateli w projekt zielonej infrastruktury jest niewielki. Wyzwanie stanowi jednak brak zaufania do władz lokalnych oraz to, że mieszkańcy mogą mieć wrażenie, że projekt zielonej infrastruktury stanowi w większym stopniu część nowej zielonej gospodarki nastawionej na turystykę, mającej na celu przyciągnąć zainteresowanie osób z zagranicy, niż faktyczną poprawę warunków życia mieszkańców miasta. Aby rozwiać te wątpliwości, należy nawiązać lepszą współpracę przy znajdowaniu przemyślanych rozwiązań zielonej infrastruktury, aby odpowiadała potrzebom i preferencjom mieszkańców.
Opracowane przez Western Norway Research Institute
